Lectuur: iBoy

Op het hoofd van de zestienjarige Tom belandt een iPhone die uit een flatgebouw wordt gegooid. In het ziekenhuis krijgen de artsen niet alle stukjes iPhone uit Toms hoofd verwijderd. Toch herstelt Tom bijzonder goed van het ongeluk, al zal zijn leven nooit meer normaal worden. De stukjes iPhone in Toms hoofd hebben namelijk een buitengewoon effect. Zo beschikt hij nu over superkrachten. Met zijn brein kan hij probleemloos databanken en gsm's hacken, razendsnel gegevens opzoeken en zelfs een iSkin inschakelen als bescherming. Ideaal dus om wraak te nemen op de verschrikkelijke bendes die zijn woonplaats terroriseren, of niet?

In iBoy draait alles rond macht en de lelijkheid waar macht verkrijgen met gepaard gaat. Wie geen macht heeft in dit verhaal, kan zich onmogelijk verzetten tegen de bendes. De bendeleden krijgen meer en meer macht door levens te bedreigen en te verpesten wanneer iemand zich tegen hen keert. Tom is machteloos tot hij superkrachten krijgt. Al geniet hij uiteindelijk totaal niet van de macht die hij gekregen heeft.

Hij schudde zijn hoofd. 'Niemand doet iets voor niks.' 'Ik doe gewoon wat ik denk dat goed is,' zei ik. Hij lachte. 'Wat de fuck moet ik me daar bij voorstellen?' Ik knikte naar O'Neil. 'Hij heeft Lucy verkracht. Hij, Hashim, Adebajo ... en de rest van het zootje. Ze hebben haar verkracht, verdomme. Ze hebben haar fucking verkracht.' Ellman haalde zijn schouders op. 'En wat is je punt?' Zijn ogen waren zonder uitdrukking, totaal leeg. Zonder gevoel, medelijden, zonder een spoortje menselijkheid. Deze man was gestoord. Het had geen enkele zin om met hem te praten.'

Een verhaal dat perfect in een aflevering van Black Mirror zou passen.

iBoy is overduidelijk een boek van Kevin Brooks. Ook hier proef je non-stop van een duistere en - jammer genoeg- realistische sfeer van criminaliteit. Het enige wat iBoy net een tikkeltje anders maakt dan de andere boeken die ik van Brooks las, is het feit dat ik deze keer te maken had met een sciencefictionverhaal.

Wie dit boek wil lezen moet het er dus bijnemen dat er veel wetenschappelijke en wiskundige informatie in het verhaal opduiken. Mij stoorde dit niet heel erg, al geef ik wel toe dat ik niet echt warm werd van deze passages. Het verhaal zelf vond ik wel 'goed gevonden'. Meer zelfs, dit verhaal zou perfect in een aflevering van Black Mirror passen.

Hier en daar komen wel weer wat choquerende zaken aan bod à la Brooks. Ik denk dan aan de omschrijvingen van de koelbloedige bendes, de groepsverkrachting die Lucy meemaakte, de deprimerende woonomgeving en het gewelddadige einde. Ook de transformatie van Tom is wat angstwekkend. Hij is duidelijk uit op wraak en rekent zonder enige emotie - op een soms gruwelijke wijze - af met de bendeleden. Toch doet hij dit allemaal om 'goede' redenen.

iBoy doet hard denken aan superheldenfilms. De clichés komen ook hier wel aan bod: de geheimhouding van het alter ego, gelukkig zijn met de superkrachten, ongelukkig worden door de superkrachten, stoppen met de superheld uit te hangen, de uiteindelijke confrontatie met de slechterik, ... Naar het einde toe wordt een stevige spanning opgebouwd waardoor je op het puntje van je stoel zit.

Het boek was zeker niet slecht, gelukkig hou ik wel van superheldenverhalen. Overtreft het dan Bunkerdagboek? Natuurlijk niet!