Lectuur: 15 dagen zonder hoofd

Laurence, vijftien jaar, leeft niet bepaald in het ideale gezin. Zijn moeder is al zolang hij zich kan herinneren alcoholverslaafd. Zijn zesjarig halfbroertje Jay is geobsedeerd door Scooby Doo en doet zich dan ook regelmatig voor als hond Scooby. Laurence doet er alles aan om het huishouden draaiende te houden, ook wanneer zijn moeder plots niet meer thuis komt na een werkdag. Uit angst voor de bemoeienissen van jeugdzorg verzwijgt hij dit, ook al hebben ze amper de middelen om dit te overleven. Daarbovenop speelt Laurence stiekem elke werkdag vanuit een telefooncel mee in een radioquiz. Laurence denkt dat hij met de hoofdprijs, een luxevakantie, alle problemen zal kunnen oplossen.

Zorgzaamheid is het thema in 15 dagen zonder hoofd. Laurence is enorm zorgzaam en verlangt ook naar een zorgzame moeder. Jammer genoeg lukt dit zijn moeder niet door haar verslaving. Toch verliest hij de hoop niet en blijft hij zorg dragen voor halfbroertje Jay en zijn deprimerende moeder. Hij leert ook een meisje kennen die op haar beurt zorg zal dragen voor Laurence en Jay.

Het brood is al hard geworden, maar ik kan geen groene vlekken ontdekken. Ik doe twee sneetjes in het broodrooster en loop dan naar de slaapmaker, waar Jay met kleren aan het smijten is. Ik ben gisteravond vergeten om naar de wasserette te gaan; mijn smerige schoolshirts liggen nog steeds in een hoopje op de vloer. Het enige wat ik nu nog kan doen is er eentje uitkiezen en dat met deodorant doordenken. De plakkerige stof kleeft aan me als eczeem.

Hartverscheurend en tegelijkertijd zo hartverwarmend 

15 dagen zonder hoofd is een boek dat mij langer dan vijftien dagen zal bijblijven. Hoewel dit boek een jeugdboek is dat mikt op een leeftijdscategorie van twaalf tot veertien jaar, vind ik dat dit verhaal meer geschikt is voor jongeren die ouder zijn dan veertien jaar.

Als lezer word je meteen opgeslorpt in het grimmige huishouden van de familie Roach. In de keuken leven kakkerlakken en de moeder van Laurence is zwaar alcoholverslaafd, wat gepaard gaat met (regelmatig agressieve) stemmingswisselingen. Het wordt snel duidelijk dat Laurence in een deprimerende flat woont met een nog meer deprimerende moeder. Dat dit gezin in armoede leeft kun je als lezer niet negeren. Je wordt tijdens heel het verhaal op een hartbrekende manier met dit aspect geconfronteerd.

Hoofdpersonage Laurence en halfbroertje Jay zorgen er wel voor dat je als lezer niet helemaal in de put valt. Laurence is enorm lief en kent een bijzonder groot verantwoordelijkheidsgevoel. Hij valt zelfs in op het werk van zijn moeder wanneer ze haar roes uitslaapt of te zat is om te gaan werken. Hartverwarmend vond ik dit. Jay zorgt dan weer voor een grappige toets met zijn gevatte uitspraken. 

Anderzijds vond ik het gedrag van de moeder enorm frustrerend. Ik geloof dat ik zelfs eens luidop tegen mijn vriend zei dat ik het mens haat. Dit personage is zo hard weggezonken in haar miserie dat alles wat ze nog heeft er niet meer toe doet. Jammer genoeg ziet ze niet in wat voor een fantastische kinderen ze heeft die, ondanks haar verschrikkelijk gedrag, wel om haar geven.

Ik vond het boek aangrijpend en heel realistisch uitgewerkt. Prettig om te lezen is het niet, maar dat mag ook wel eens. Auteur Cousins laat gelukkig de typische magie à la Disney niet toe in dit verhaal. Dit maakt 15 dagen zonder hoofd extra krachtig.