Graphic novel: Mijn vriend Dahmer

Mijn vriend Dahmer is een graphic novel van striptekenaar Derf Backderf. 'Derf' is gelukkig niet zijn echte voornaam. Deze is simpelweg 'John'. De graphic novel is autobiografisch en gaat over Jeffrey Dahmer, een beruchte seriemoordenaar (waar ik nog nooit van had gehoord) met wie Backderf ooit op school zat.

Ik las nog nooit eerder een graphic novel. Dat betekent niet dat ik nooit van zin was om het te lezen. Via de catalogus van mijn bibliotheek vond ik een graphic novel over een jongen die rond '76 naar school ging met een toekomstige seriemoordenaar. Hoe je het ook draait of keert: seriemoordenaars zijn - onverdiend - boeiend. Dit boek kon ik dus niet laten schieten. Ik googelde voor de zekerheid even naar afbeeldingen van de tekenstijl in 'Mijn vriend Dahmer', want ik ben overgevoelig aan rommelige, drukke schetsen. Gelukkig ontdekte ik al snel dat de tekenstijl er oprecht leuk uitzag. Mijn beslissing stond vast om het boek uit te lenen. O ja, dit deed ik niet in een-twee-drie. Ik reed hiervoor naar Sint-Niklaas waar ik me voor de zoveelste keer lid maakte van een bibliotheek die als enige op een specifiek moment het boek had waarnaar ik verlangde.

Was het al deze moeite waard? Absoluut niet, wat een slechte graphic novel! Waar liep het deze keer mis voor mij? De graphic novel zelf is gewoon enorm saai. Je merkt dat tekenaar Backderf slechts met Dahmer op school zat. Spreken over een 'vriendschap' is in dit geval een overstatement. Backderf kende Dahmer vooral heel oppervlakkig wat dus resulteert in een oppervlakkige verhaallijn. Hier en daar voegde Bakderf er ook flarden uit zijn eigen leven aan toe die al helemaal geen meerwaarde leverden aan het verhaal. Er kwam ook amper dialoog in voor.

Als lezer ontdek je gewoon dat Dahmer een eenzame en 'rare' jongen was, maar ook niet meer dan dat. Ik verwachtte op zijn minst wat bizarre scènes aangezien je met een seriemoordenaar in wording te maken hebt. Nog een grote afknapper was dat verschrikkelijke Nederlandse taaltje in het boek. Ik vermoed dat dit voornamelijk te maken heeft met de vertaling van het originele verhaal. Het zorgde in ieder geval voor nog meer ergernissen. 

Kortom: het boek liet me snel los. Meer zelfs, het had me nooit in zijn greep. De Wikipediapagina over Jeffrey Dahmer daarentegen is wel andere kost. Ik geloof in ieder geval niet dat 'Mijn vriend Dahmer' bruikbaar materiaal is voor in het secundair onderwijs, tenzij je met lege tekstballonnen werkt en de leerlingen er meer boeiende dialogen van laat maken over mogelijk iets compleet anders.